Eftir að hafa verið miður mín, gráti nær og gjörsamlega óhæf til allra mannlegra samskipta hef ég nú ákveðið að tími sé til kominn að halda áfram með lífið... og segi nú ekki annað en: var þetta nú ekki óþarfi? Að níðast svona á okkur blessuðum dvergunum? Þeir taka það til sín sem eiga það en Georg dansari er allavega ekki in my good books... Að öðru leyti var hið frábæra sjónvarpsefni "Réttur er settur" meiriháttar skemmtun. Fyrir okkur laganema a.m.k. og við látum alla gagnrýni sem vind um eyru þjóta.
Eftir framúrskarandi gengi í bæði Refsirétti og Heimspekilegum forspjallavísindum (ég er svo djúp að ég var tótallí að ná'essu með stólinn, tengsl laga og siðferðis og tilgang lífsins. Einmitt) ákvað ég að skella mér í múvís með E.K. Fórum við að sjá The motorcicle diaries, sem er um hluta úr ævi Che Guavare. Frábær mynd, alveg hreint frábær. Mæli með henni, og ekki bara afþví aðalleikarinn var bjútífúl. Það eina sem plagaði mig var að þegar ég gekk út fattaði ég að ég er algjörlega laus við alla vitneskju um Kúversku byltinguna, Che sjálfan og allt sem tengist þessu tvennu.
Heyriði, haldiði ekki svo bara að elskulegur samnemandi minn hafi bent mér á að bækur, sjónvarp og internet veita allskonar upplýsingar! Hvar er ég búnað vera? Já, er von að maður spyrji sig...
Annars er þetta blogg fyrir þig Jói, æ löv jú darling ;)
G-strengurinn kemur í sumarbústaðinn.
Farin að læra, and you should do the same...